նեմրուտ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ նեմ•րուտ 

  1. Մուշ՝ չար, դաժան (Նեմրուտ անհանգիստ լեռան անունից, որը ժայթքելիս փոշին ուդուման հեռուներն է հասել)։ ◆ Դաժան ու բռնակալ մարդիկ որակվում էին նեմրուտ անունով, և մինչև այսօր էլ մռայլ ու մաղձոտ մարդկանց նեմրուտ են կոչում։ Բնս

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։