Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ներ•ույթ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

(լեզվբ․) բաղադրյալ բառի կամ բառաձևի մեջ հանդես եկող հնչոյթ կամ հնչույթնների խումբ, որը զուրկ է իմաստային և քերականական բեռնվածություններից (օրինակ՝ հայերենի հոդակապը)
(աստղգ․) միգամուծությունների մեջ գտնող կողմնակի տիեզերական մարմին

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։