նշանլի

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ն(ը)•շան•լի 

Մարգարա, Կարին, Շիրակ, Բասեն, Մուշ, Վան՝

1. նշանած, հարսնացու, նշան դրած աղջիկ (տղա), փեսացու ◆ Էս օրն էլ ուր նշանլին կը պսակեն վեր թաքավորուն։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Թաքավոր հ'էլավ թուղթ մի դրեց ճամբխեց ուր նշանլուին, ասեց թե՝ «Խըլսուն կպսակվինք»։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Աղջկա կարգվելու վախտ գիգա, կը տանին ուր նշանլվի տուն։
2. նշանված, նշան դրված
3. ամուսին ◆ Էդոր նշանլուն դիմանա, կ'ըսեն, օր չոբանը հանդեն մի ախչիկըմ գտեր է։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
4. նշան ունեցող, նշանովի ◆ Ես աղջիկ եմ, ալլու եմ, Նշանլու եմ, բծալլու եմ։ Ահ
5. Նոր Նախիջևան՝ լավ հրաձիգ, անվրեպ կրակող, լավ նշանառու

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։