նշանլի
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ն(ը)•շան•լի
Մարգարա, Կարին, Շիրակ, Բասեն, Մուշ, Վան՝
- նշանած, հարսնացու, նշան դրած աղջիկ (տղա), փեսացու ◆ Էս օրն էլ ուր նշանլին կը պսակեն վեր թաքավորուն։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Թաքավոր հ'էլավ թուղթ մի դրեց ճամբխեց ուր նշանլուին, ասեց թե՝ «Խըլսուն կպսակվինք»։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Աղջկա կարգվելու վախտ գիգա, կը տանին ուր նշանլվի տուն։
- նշանված, նշան դրված
- ամուսին ◆ Էդոր նշանլուն դիմանա, կ'ըսեն, օր չոբանը հանդեն մի ախչիկըմ գտեր է։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
- նշան ունեցող, նշանովի ◆ Ես աղջիկ եմ, ալլու եմ, Նշանլու եմ, բծալլու եմ։ Ահ
- Նոր Նախիջևան՝ լավ հրաձիգ, անվրեպ կրակող, լավ նշանառու
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։