նշանուկ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [nʃɑˈnuk]
վանկեր՝ ն(ը)•շա•նուկ
- Կարին՝ նշան դրած, նշանած, նշանված
- ամուսնացած ◆ Նինեն կըսե․-Էդ մանչանը նիշանո՞ւկ է։ Նիշանուկ է։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
- նշան արած, վրան նշան դրան
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։