նշսարանք
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [nʃsɑɾɑŋkʰ]
վանկեր՝ ն(ը)շ•սա•րանք
- Արարատյան, Մուշ՝ երես, դեմք, պատկեր, կերպարանք
- Պոլիս՝ օրինակ, նմուշ ◆ Ո՞ր ընկերական վիճակի, ո՞ր քաղաքական դաշանց մեջ կշիռ մ՝ունի, գցուր ինձ անոնց մեկ նշմարանքը, փորձը, և իսկույն գլուխ կծռեմ գրածիդ։ (Միսաք Մեծարենց)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- նշմարանքդ կտրվի (անեծք, մեռնես
- նիշ ու նշմարանք չլինել, հետքն էլ չլինել, մեկին՝ մի բան հիշեցնող ոչինչ չլինել ◆ Իսկ ժողովրդյան ոչ նիշը կա և ոչ նշմարանքը, ու կարծես թե մինակ արքայազանց և նախարարությանց հայրենինք է Հայաստան։ (Միսաք Մեծարենց)
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։