նորագալուստ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [nɔɾɑɡɑˈlust]
վանկեր՝ նո•րա•գա•լուստ
Բառակազմություն
[խմբագրել]Գոյական
- (նորբ․) (փխբ․) նոր գալուստը ◆ Վերստին թաղվելը, երաթաղվելը այլ տեղում։ ◆ Աստծո և իշխանավորների կամքով կկայանա Գրիգոր Լուսավորչի և Տևժրդատ Մեծի նորագալուստը Հայաստան Արևմտահայաստանի Թորդան, այժմ Տողան գյուղից։ -Իրավունք
Թարգմանություն
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։