Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ նո•քա•րու•թեն

Կարին՝ ծառայի աշխատանք, նոքարի գործ
ծառա լինելը, որպես նոքար աշխատելը ◆ Ըստուց դենը էլ նոքարություն անելու պետք չունես, առ էս աշխարհի խազնեն, գնա քեզ հըմար հանգիստ կյանք վայելի։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Տու լավ տղա ես, նոքարութին արիր, վե կալ՝ էդ քեզ լի։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Կերթա օսկերիչիմ նոքարութեն կենե գը։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Էդ քյասիբ մարթը հ՝իրան օրվա խացը ճարում էր ըստու-ընդու տանը նյոքարություն անելով։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։