նռնեկ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [nrnɛk]
վանկեր՝ ն(ը)ռ•նեկ
- Սեբաստիա, Վան՝ մի տեսակ կլորիկ կանաչավուն տանձ, որ աշնան վերջերին են հավաքում, քաղոըւմ կախում են պատերից կամ հողի մեջ են թափում, որ հասնի, դեղնի ու քաղցրանա ◆ Տանձի տեսակներ և անուններ են զորօրինակ՝ վաղահաս տանձ՝ ճենճուկ տանձ, պռկոշ տանձ, մարտիրոս տանձ, մալաչիկ տանձ, նռնեկ տանձ, մալաչի տանձ։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։