շաբաքա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ʃɑbɑˈkʰɑ]
վանկեր՝ շա•բա•քա
- Նոր Ջուղա, Թբիլիսի՝ ցանցկեն ◆ Շաբաքա մուհաջարնիրով ... ծառ ու տունդ ու բաղչեք։ (Գարեգին Սևունց)
- փորագրած ◆ Գնացի ջուրը տեսա, Շաբաքա:
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- շաբաքա շաբաքա, ոտքերը խառնելով, աջ ու ձախ, ծուռտիկ-մուռտիկ ◆ Այս երեխան շաբաքա-շաբաքա է ման գալիս։ (Ձեռագիր)
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։