շալթա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ʃɑlˈtʰɑ]
վանկեր՝ շալ•թա
- Ղարաբաղ՝ վերմակի՝ բարձի՝ ներքնակի չափով տոպրակ, որի մեջ լցնում են բուրդը՝ փետուրը՝ բամբակը, ապա երես քաշում, մթել
- առանց երեսի վերմակ՝ բարձ՝ ներքնակ
- առանց երեսի
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- շելթան առաջ քցել, ինքն իրեն առաջ քաշել
- շելթան բան չի անիլ, անկարող դառնալ, տկարանալ
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։