շալովի
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ շա•լո•վի
- Արարատյան՝ կանացի բրդյա գլխաշոր ◆ Ալ-շալովի ոսկի մատանի։ (Ջավախեցի) ◆ Կանայք և պառավները փաթաթում են իրենց գլուխները շալե (շալովի) կամ մետաքսե (բաղդադիա) փաթթան։ Ահ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։