շախա

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ շա•խա 

շախա 1

Մանազկերտ՝

1. մորթած կենդանու մարմնի կեսը՝ վերից վար, տապակ (ողնաշարով), կիսան
2. Ղարաբաղ, Գորիս՝ մսի մեծ կտոր
3. կես, տապակ, կտոր

Արտահայտություններ

1. շախա-շախա - Կարին՝ կտոր-կտոր
2. շախկա տալ - վերից վար մեջտեղից կիսել, երկու կես անել

շախա 2

Վան՝

1. կատակ ◆ Յահուդին, որ շախայի համար կաներ կա, էրթիքեն պոռաց։ (Ձեռագիր)
2. Կարին՝ տրամադրություն

Արտահայտություններ

1. շախա անել - կատակել, կատակ անել ◆ Մի փարկանա, ես շախա արի։ (Խաթաբալա)
2. շախան իրավ կըլլա - հանաքը չանաք կդառնա, կատակով ասված կամ արված բանը կարող է վատ հետևանքներ ունենալ
3. էշուն շախա մը ըրե ըսեր են, պոչը վեր առեր տառեր է - հիմարը՝ անկիրթ մարդը կատակը գռեհիկության է հասցնում, հիմարը կատակի չափը չի հասկանում

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։