շախուշուխ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ շա•խու•շուխ
- ուրախություն, ուրախ ժամանց, զվարճություն, ուրախ երգ ու պար, զվարթ խոսք ու զրույց ◆ Աշխատում էի ․․․ պարի մեջ քաշել իրենց տեղները հանդիսավոր նստած, կոճկված շախուշուխի անսովոր տեղացիներին։ Սիլվա Կապուտիկյան
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- շախուշուխ անել - ուրախանալ, ուրախ-զվարթ խոսել՝ կատակել ◆ (Նա) ամեն մի հանդիպող մարդու գլուխ էր տալիս մի փոքր ծիծաղում էր, կեղծավորում էր, շախուշուխ անում։ (Րաֆֆի)
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։