շամաթա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ շա•մա•թա
Թբիլիսի, Նոր Նախիջևան, Կարին, Ակն, Կեսարիա, Մուշ, Բաղեշ, Արաբկիր, Գամիրք, Վան՝
- աղմուկ, ժխոր, աղմուկ-աղաղակ ◆ Նրա մի քանի ածան հավերը այնպես բարձր-բարձր կըզխ-կըզխկացնում էին, այնպես շամաթա անում, որ ականջ էին տանում։ (Հակոբ Մանանդյան) ◆ Շամաթայի մեջ նարա ծանը կորավ։ Ռափայել Պատկանյան ◆ Քեֆ ու շամաթայով անոնք իրապես հետաքրքրական էին։ Ա Ազն
- աղմկաձայն վիճաբանություն, կռիվ, վեճ ◆ Շատ ջեր մեղավուրը մարթիքն ին, վուր իրանց շառ ու շամաթով դառնում ին էն, ինչ որ կան։ (Գարեգին Սևունց) ◆ Էս իրեքը կսկսեն իրար հետ շամաթա էնելը։ Էնիկ կըսե՝ «Էս կնիկմարթը իմս է»․ մեկալը կըսե՝ «Չէ, իմս է»։ Հժհք
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։
Կատեգորիաներ:
- Հայերեն բարբառային բառեր
- Բառեր «Հայոց լեզվի բարբառային բառարան» գրքից
- Թբիլիսիի բարբառային բառեր
- Նոր Նախիջևանի բարբառային բառեր
- Կարինի բարբառային բառեր
- Ակնի բարբառային բառեր
- Կեսարիայի բարբառային բառեր
- Մուշի բարբառային բառեր
- Բաղեշի բարբառային բառեր
- Արաբկիրի բարբառային բառեր
- Գամիրքի բարբառային բառեր
- Վանի բարբառային բառեր
- Քաղվածք/Հակոբ Մանանդյան
- Քաղվածք/Ռափայել Պատկանյան
- Քաղվածք/Գարեգին Սևունց