շանճրագ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ʃɑnt͡ʃˈɾɑɡ]
վանկեր՝ շան•չ(ը)•րագ
- Թբիլիսի՝ ծաղրական անուն, որ թիֆլիսահայերը հնում տալիս են Երևանի և Երևանի գավառի հայերին ◆ Հայրը կռո է, մայրը շանճրագ: (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- շանճրագի թաղ, Թիֆլիսի հայաբնակ Հավլաբար թաղը, որի բնակկիչները գաղթել են Երևանի նահանգից
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։