շավալի
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ շա•վա•լի
- Ղարաբաղ՝ չափից ավելի խոսող
- իրեն կորցրած
- ցրված, խիստ անուշադիր ◆ Մին շավալի մարթ քշերավը, մթըն-մթեն եր ա կենում, վըեր քյինա փադու։ ՆԼՂժբ
- թափթփված
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։