շավաղ-շավաղ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ շա•վաղ-շա•վաղ
- Արարատյան՝ փայլփլելով, շողշողալով ◆ (Ձնծաղիկը) բաց հողի մակերևույթին այս ու այնտեղ առավոտյան արևի ճառագայթներից շավաղ-շավաղ պեծին է տալիս։ (Պերճ Պռոշյան)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։