շարանի
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ʃɑɾɑˈni]
վանկեր՝ շա•րա•նի
- Վան՝ բարակ կեղևով ընտիր խոշոր ընկույզ, որ հասնում է Արտամետում. ծառից ընկնելիս երկու մասի է բաժանվում և միջուկը դուրս է գալիս, որից շարան են անում ◆ Մի ծառ շարանի ընկույզ։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։