շափա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ շա•փա
- Ուրմիա, Կարին, Շիրակ, Մուշ, Բաղեշ՝ քամու բերած և մի տեղ կուտակած ձյուն, հոսանքից քշված ու իրար վրա հավաքված մեծ ձյունակույտ
- Մոկս՝ օդի ալիք, օդի ուժեղ հոսանք
- Ուրմիա՝ դեզ, կույտ, շեղջ (խոտի, ցորենի) ◆ Մեկը պախկըվիր էր շափայի տակա։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։