շբակ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ʃbɑk]
վանկեր՝ շ(ը)•բակ
- Մուշ, Ալաշկերտ, Սասուն, Տիգրանակերտ, Վան՝ Վան՝ պատի կույր պատուհան, ակնատ, պատրհան
- Մուշ, Ալաշկերտ, Մոկս՝ լուսամուտ, լուսանցք ◆ Շաբաթվա որոշ օրերին Զենոբը զբաղվում էր իր տան բոլորակ պատուհանից, որ շբաք էր կոչվում։ Խաչիկ Դաշտենց
- պատշգամբ ◆ Շըբաքեն էլեր կը հիա, Աչվըներ կը պլպլա։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Դեսնում էլոն հընդե գաննուգ շըբակի դագ ընձի գընայե։ Հ. Ադամ.
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։