շեմքափետ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ շեմ•քա•պետ 

  1. Ղարաբաղ, Գորիս՝ դռան շրջանակի վերին փայտը, դրանդի ◆ Շտապելուց ճակատս էնպես ուժով զարկեցի շեմքապետին, որ աչքերիցս կայծեր դուռս թռավ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Քիչ էր մնում գլուխը կպչի շեմքափայտին: (Հրաչյա Քոչար)
  2. դռան շրջանակի տակի փայտը ◆ Ժամից եմ գալիս, Բաղդասարի աղջիկ-շարունակում է ծերունին շեմափայտին նստելով։ Ստեփան Զորյան

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։