շլապկա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ʃlɑpˈkɑ]
վանկեր՝ շ(ը)•լապ•կա
- Արամո՝ տղամարդու գլխարկ ◆ Քոսակը օղում ա թա շլափկան դուզուցընե, չունքյի վեր շըլըփկումն ա միշտ էշին կյորե տվալ, էշը տեսնում ա թա չէ, զառամ ա։ Հժհք ◆ Վեր ընգնում ա ծովը, շըլաբան մնում ա ճյիրին իրեսին։ Հժհք
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- մե բերան չ՛ասել, լաֆկեդ ծուռն ես դրել, մի աննշան դիտողություն անգամ չանել ◆ Մե բերան չ՛ասիր Երո, շլաֆկեդ ծուռն ես դրել։ Ահ
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։