շլնքակոթ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ʃlŋkʰɑˈkɔtʰ]
վանկեր՝ շ(ը)լն•քա•կոթ
- Արարատյան՝ պարանոցի՝ վզի ետևի կողմը, վզակոթ, ծոծրակ ◆ Խփելով ծերի շլնակոթին դուրս վռնդեցին։ ԶԱ ◆ Խնամին գնաց մի յուրուղ տվեց կնկա շլնքաքոքին: Հժհք ◆ -Ադա, ընչո՞վ ա ծեծում։ Մազերս ա պոկում ու բռնցքով շլնքաքոքիս վեր հատում։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Ասավ ու թուրը հանեց, տուր թե կտաս ուշաբի շլնքակոթին: Հժհք
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։