շնորհանիշ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ʃnɔɾhɑˈniʃ]
վանկեր՝ շ(ը)•նոր•հա•նիշ
Բառակազմություն[խմբագրել]
Գոյական
- (նորբ․) շնորհքի, ձիրքի նշան լինելը ◆ Գիտակցել ճշմարտությունը, որ հողն ալելին է, քան ապաստանը, որ հայ լեյտենանտի աստղիկն ավելի նշանավոր է, քան ռուս գեներալի աստղը՝ երջանիկ ժողովրդի շնորհանիշ է ։ Լրագիր (թերթ)
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։