շնոֆոր

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ շ(ը)•նո•ֆոր 

Մուշ, Բուլանըխ՝

  1. սուր վարակիչ վտանգավոր հիվանդություն
  2. ժանտախտ, ժանտամահ, ցավ ու չոռ ◆ Եղավ որ շնոֆոր քաշվավ երկրեն, երկիր խաղնդավ։ Ահ
  3. Ակն՝ գրող ◆ Շնոֆորի (գրողի) բրդուճ դնիմ բերանդի։ Բնս
  4. Մուշ, Բաղեշ՝ բկի տակ գոյացող սուր վարակիչ մահացու ուռուցք

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. շնոֆորը վրեդ դնեմ, տակը մնաս - մեռնես, մահը քեզ տանի (անեծք)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։