շնփեշություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ շ(ը)ն•փե•շու•թյուն 

  1. Կարին, Ջավախք՝ կնամոլություն, անառակություն ◆ Աս էրկու բանեն մուղաթ կեցիր, բերնեդ ու շնփեշութենե: (Ստեփանոս Մալխասյանց)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։