շնքաքուկ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ շ(ը)ն•քա•քուկ
- մի տեսակ փոտ բույս, որ աճում է ավերակներում, անասունները մեծ ախորժակով ուտում են ◆ Թաքվոր, ինչ զիրեմ քյե նըման, քյո կանաչ արև քյե նըման ... գոզի ծառեր պտուղ կախեն, պըտղեք տյուք էլ ինոնց նման շնքաքուկ որ կը չորնել, փուշը չարկամիդ աչքը մըտներ։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։