շշկիլ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ շ(ը)շ•կիլ
Կարին՝
- շփոթություն
- սխալ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- շշկիլ ընկնել
- շփոթվել, շշկլվել
- սխալվել ◆ Էս Եվգյինոսն ու Գյիլոսն էնքան իրար նման եմ ըլըմ, վըեր էլ ասիլու չի, կարըմ չեն, թե տհանց իրարից ճկեն, պիրըմ են ամնին դոշերներուն կյըրմ են, վըեր շշկիլ չի ընգյնեն: (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
- մոլորվել ◆ Չանգը կոխեց, ճամփեն շշկիլ ընգա: (Ձեռագիր)
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։