շոլորք
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ʃɔˈlɔɾkʰ]
վանկեր՝ շո•լորք
- Նոր Ջուղա՝ փաթույթ, կաժ ◆ Բրդի շորորքը կռան փաթաթած, ամբողջ օրը մանում էր։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- շորոլք լինել
- շոլորք դառնալ, թուլանալ, թուլացած կախվել ◆ Երեխան կռներիդ վրա շոլորք է դառել, տար քուն դիր։ (Ձեռագիր)
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։