Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ շոկ

տե՛ս շոգ
(խսկց․) մարդու կյանքին սպառնացող վիճակ, որ ծագում է օրգանիզմի հետ կատարված զանազան ռեակցիաների՝ կոտրվածքի, այրվածքի, վիրահատության, արյան փոխներարկման, սրտամկանի ինֆարկտի պարագայում սրտի գործառության խանգարման (սրտածին՝ կարդիոգեն շոկ) և այլնի հետևանքով, ցնցակաթված, օրգանիզմի բոլոր ֆունկցիաների ծանր խանգարում, բնութագրվում է առաջանցիկ թուլությամբ, արյան ճնշման կտրուկ անկմամբ, կենտրոնական նյարդային համակարգի ճնշմամբ, նյութափոխանակության խանգարմամբ և այլն
(հատուկ կրթ․) տե՛ս ցնցում
(տնտգ․) արտաքին ներգործությունների հետևանքով տնտեսական կախվածությունների կտրուկ փոփոխություն (օրինակ, ամբողջական պահանջարկի կամ ամբողջական առաջարկի կորերի տեղաշարժ)

Ստուգաբանություն

<шок <ֆր․ choc բառացի՝ հրում, հարված

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։
Սիլվա Ամիրյան, Արտաշես Մարտիրոսյան, Ֆիզիոլոգիական տերմինների հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն բառարան-տեղեկատու (ԵՊՀ հրատարակչություն), Երևան, 2013 — 704 էջ, ISBN 978-5-8084-1819-6։
Հովհաննես Մակարյան, Կիմ Աբելյան, Անասնաբուժական կլինիկական տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, «Ստամպա», 2002 — 256 էջ։
Զաքարյան Ս․, «Հատուկ կրթության» հասկացությունների անգլերեն-հայերեն համառոտ բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2007 — 56 էջ։
Կիրակոսյան Գրիգոր, Ղուշչյան Համազ, Տիգրանյան Իշխան, Տնտեսագիտական բացատրական բառարան (Ամարաս), Երևան, 1999 — 464 էջ։