շողման
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ʃɔʁˈmɑn]
վանկեր՝ շող•ման
- Արարատյան՝ շատ նուրբ մաշկ ունեցող, թափանցիկ, շողացող ◆ Ծամերն ասես, ճեխծամ, Դավիթ, կրունկն են ծեծում հողին հավասար, Վիզը ասես՝ ճոճան, Դավիթ, շաղման կլափն ու շուրթը լար։ Հովհաննես Թումանյան
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։