Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ շող•նալ

Սվեդիա, Քեսաբ, Մարաշ՝ շատ տաքացնելուց կարմրել, շիկանալ
շոգել, շոգից նեղվել, տաքություն տալ վրան (ոգելից ըմպելիքից կամ այլ բանից) խիստ շոգ զգալ
Համշեն՝ գինովնալ, գլուխը տաքանալ ◆ Գլուխ ուրանց օր կշողնա, կ՛հելնին բռնեն պար ու կխաղան։ Հժհք
Համշեն՝ նման շնանալ
Սասուն, Սվեդիա, Քեսաբ, Մարաշ՝ արևից տաքանալ
տաք ու պայծառ շողալ (արևի մասին) ◆ Արևը շողցեր ա պայծառ, նախշուն ա դաշտ, ճյուղն ու ծառ. Հրդկի վերև հավաքվեր՝ Կուճլվլան մեր հավքեր, Վայ լե, վայ լե։ Ժող. երգ ՀԹ-ից
Քեսաբ, Սվեդիա՝ շոգ դառնալ

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։