շողվղտանք
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ʃɔʁvʁtɑŋkʰ]
վանկեր՝ շող•վ(ը)ղ•տանք
- Խարբերդ՝ ուրախ՝ սիրալիր վերաբերմուն, մեկի հետ սիրալիր ու ընտանեբար խոսելը ◆ Համեստ բարքը, խնդվտուն երեսն ու դուռ դրանցից հետ տաքուրին շողվղտանքը, Աստուրին սիրույն գլուխը «քարին փետին» զարնելու տինճ անձնավորությունը գեղովին վը կայած հատկանշությունը կմնային կնկան մը, որուն մասին սկիզբները ... անըստգյուտ կաթնատու մըն է, ըսին։ (Թլկատինցի)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։