շովղ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ʃɔvʁ]
վանկեր՝ շո•վ(ը)ղ
- Թբիլիսի՝ շող, լույս ◆ Աչկիրըտ ծով, էրեսըտ շովղ: Ս_Ն ◆ Մե բիռը փըռանգի ատլաս է, տալիս է շավղ ու շափաղաթ։ Ս_Ն
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։