շորշորալ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ շոր•շո•րալ
Արարատյան, Կարին, Սեբաստիա, Դերսիմ, Խոտուրջուր, Մուշ, Վան՝
- օրորվելով սիգաճեմ քայլել՝ շարժվել ◆ Հարսն ու աղջիկ հանդեերն ելան Շորորալեն անուշ, անուշ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Կարմիր կարմիր տոտիկներով, կը շորորաս ճուտիկներով։ Հովհաննես Թումանյան
- շնորհալի ձևեր առնելով պարել, նազանքով պարել ◆ Փեսան ․․․ պարի գլուխը անցած ․․․ կը շորորա ու կը խաղա։ Ահ ◆ Դու շորորա, դու օրորա, Շողեր ջան։ Ժողերգ
- հանդարտ տարուբերվել, ծածանվել
- երկար զբաղվել մի բանով, գործը դանդաղ ու ծանր կատարել՝ անել
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- պարը մտնողը պտի շորորա - պետք է հանձն առած գործի համապատասխան շարժվել՝ գործել, պետք է ենթարկվել ու վարվել տեղի կարգուկանոնի համաձայն
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։