շպլեխ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ʃplɛχ]
վանկեր՝ շ(ը)պ•լեխ
- Վան՝ աչքացավի դեղ, այրած ու փոշիացրած պաղլեղ, որը ձվի դեղնուցի կամ կրծքի երեխա ունեցող կնոջ կաթով շաղախում են ու քսում ծավոտ աչքերին ◆ Բամբակը թաթախեց շպլեղի մեջ, դրեց աչքին։ Սահակ Ամատունի
- Ղարաբաղ՝ պաղլեղ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- աչքը շպլեղ քաշեց, վարպետորեն խաբել, աչքին թոզ փչել
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։