Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ շ(ը)րջ•մ(ը)ր•ջել

Պոլիս՝ շուռումուռ տալ, այս ու այն կողմ դարձնել ◆ Մեյ մըն ալ գործիքին տիրոջը գոտեին կախ շղթան կսկսին շփել, շրջշրջել: (Թլկատինցի) {{օրինակ|Պառավ կրակ կը վառե, կը բերե խոզ մե, շիշ կը զարկե բերան ... կը բռնե բոցին, կը շրջմրջե}, կէնե քյաբաբ։ Բնս
էջերը շուռ տալ ◆ Ալեհեր ծերուկ մը ունինք, սուրբ Աստոր ... շատ հին մագաղաթ, որ ով շփեր, շրջշրջել, միշտ անոր վրա, անոր բերանին մեջ նույն միատեսակ խոսքերը պիտի գտներ, որ սակայն շատ չէին հասկցվիր։ (Թլկատինցի)
ման գալ, պտտվել

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։