ոգեորդի
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɔɡɛɔɾˈdi]
վանկեր՝ ո•գե•որ•դի
Գոյական
- (նորբ․) հրեշտակի՝ ոգու որդի ◆ Եվ անցնում էինք լուռ աստղահույլով․․․ Ետևից Դանթեն՝ ոգեորդու պես։ Հովհաննես Շիրազ
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։