ողջում

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ող•ջում 

1. Թբիլիսի՝ (եկեղ․) պատարագի արարողության մեջ այն մասը, երբ սարկավագը քարոզում է «Ողջույն տուք միմյանց» և ժամավորները իրար ողջույն են տալիս՝ գլուխ գլխի մոտեցնելով (համբուրվելու ձևով)
2. եկեղեցական արարողություն, որի ժամանակ եկեղեցում սուրբ խաչը և ավետարանը համբուրելուց հետո իրար ողջույն տալու՝ համբուրվել ձևով գլուխ գլխի են մոտեցնում, որից հետո դառնում են հոգևոր հարազատ (քույր կամ եղբայր) ◆ Էն խաչի ու ավետարանի տակի տված ողջումը ինձ ի՞նչ կանի, որ ես քեզ մտքիցս քցեմ, չեմ մոռացել քեզ, քու ջանին մատաղ։ (Պերճ Պռոշյան)
3. Ղարաբաղ, Զանգեզուր՝ ողջ առողջ, անվնաս ◆ Դուք էլ ողջում տուն եք եկել, էս մի ուլն էլ ձեզ մատաղ։ (Ակսել Բակունց)
4. Թբիլիսի՝ հոգևոր, հարազատ

Արտահայտություններ

1. ողջում էնել - բարևել, ողջունել

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։