Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ո•ճա•գի•տութ•յուն

Ստուգաբանություն

տե՛ս ոճաբանություն
ոճագետ լինելը
լեզվաբանության մի բաժինը, որ զբաղվում է լեզվի տարբեր ոճերի և գրականության մեջ դրանց դրսևորման հետ կապված հարցերով
լեզվաբանության մի բաժինը, որը զբաղվում է գրաական ստեղծագործությունների ոճաբանության և դրա համար օգտագործվող լեզվական հնարանքների ուսումնասիրությամբ

ոճագիտություն գրական ստեղծագործության լեզվի արտհայտչամիջոցների, եղանակների լեզվական հնարանքների ուսումնասիրությամբ զբաղվող գիտաճյուղ
գրվածքի` շարադրվածքի ոճական առանձնահատկությունների ամբողջությունը
տե՛ս ոճավորում

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։