ոյը
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ո•յը
Եվդոկիա, Մանազկերտ՝
- որը ◆ Ձիան օղորկող թաքավոր ըսեր էր, որ իտը ամեն ձիան պըտի գինաս ոյն է մեծ, ոյն է պզտիկ։ Հժհք
- ով ◆ Գենա հրովարտակ թալեց, թե՝ «Ոյն օր էկավ իմ էրած գիտցած, ինչ էրած իմ տեսի ու մեկնեց, ուր կշռնոցով օսկի կիտամ ուրան։ Հժհք
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։