ոչխարաշուն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɔt͡ʃʰχɑɾɑˈʃun]
վանկեր՝ ոչ•խա•րա•շուն
Գոյական
- (նորբ․) հովվի շուն, որ պահում, հսկում է հոտը ◆ Արարատի ձյուններրից ներքև՝ քանդված մատուռի մոտ, հովվակրակի հետ մարմրում էր ոչխարաշան ոռնոցը։ (Հրանտ Մաթևոսյան)
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։