որդիան
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [vɔɾdˈjɑn]
վանկեր՝ որ•դի•ան
- Արարատյան՝ որտեղից ◆ Հարևանները մնացել ին զարմացած, թե էդ մարդը էսքամ հարստությունը, մալ ու դովլաթը ո՞րդիան աշխատեց բերեց։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- որդիան որդի,
- որդիան որդե,
- որդիանց որդի
- ինչ-որ տեղից, հայտնի չէ, թե որտեղից ◆ Ժամանակով Կատուն ճոն էր, Շունն էլ գլխին գդակ չուներ, Միայն գիտեմ ոչ որդիանց-որդի, Ճանկել էր մի գառան մարթի։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Հարմիքնին քյնում են որդիան որդի օխտը տարվա կյինի ու արաղ են պերում։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
- ով կհավատար, այս ինչպես պատահեց, այս ինչ հրաշք է ◆ Իրեքով էլ մնացին մաթ էլած, իրար էրեսի մտիկ անելոն, հնց իմանում ին էրազ ա՝ ինչ որ տենում են։ Ախա՛ր ո՜րդիան ո՜րդե. ըսկի ավատալու բա՞ն ա։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
- որդիան որ էր, մեկ էլ հանկարծ, ինչ-որ տեղից, իգիտեմ որտեղից ◆ Մի օր էլ էրկսով ըսենց արևի տակին հաղ ին անում, որդիան որ էր՝ մի սոված արջ էն դհիցը ատամները ղրճտացնելուն դուս կավ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։