ուճուլ-պուճուլ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ու•ճուլ-պու•ճուլ
- Թբիլիսի՝ փոքր երեխաններ, փոքրիկներ ◆ Յուր հետևորդների հետ մտավ նա հացատունն ու և առանց ուշադիր լինելու ուճուլ-պուճուլի գնաց դեպի խրճիթի դռնակը։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Չիմ բղավում, վայ թե ասին է րումբ իս գցում։։ ◆ Իժում իմ ուճուլ-բուճուլի տերն ո՞վ է։
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։