ումլաուտ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [umlɑˈut]

վանկեր՝ ում•լա•ուտ 

Ստուգաբանություն

< умляут, умлаут < գերմ. Umlaut < um վրա + Laut հնչյուն

Գոյական

1. (լեզվբ․) հետընթաց առնմանման հետևանքով առաջացրած ձայնադարձի տեսակ գերմանական լեզուներում ( տերմինը ներմուծել է Յ. Գրիմմը, օր.՝ Gast-Gäste)

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝ умлаут (ru) ‎(umlaut), перегласовка (ru) ‎(pereglasovka)
• անգլերեն՝ umlaut, mutation
• ֆրանսերեն՝
• գերմաներեն՝ Umlaut

Աղբյուրներ

• Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։