Jump to content

ույուղ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ու•յուղ 

  1. Կարին՝ հավաքած կույտ քարերի կույտ դաշտի մեջ ◆ Ղուրուղեն քարերը հվաքե չորս տեղ ույուղ տիր։
  2. խրտվիլակ, պաճուճապատանք ◆  Մին խաչու նման փադու շորերն ըն կեց տվալ, կլխեն փափաղ տիրալ, ույուղ շինալ, բաղումը ցեց կցրալ, վար աշերը սերմը տյուղս չտան։
  3. անաբան, միայն ֆիզիկապես ներկա ◆  Կործ ըրա, հ՞ինչ ըս ույուղու նման ցեց կացալ։ (փխբ․)

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ու•յուղ 

  1. Ղարաբաղ, Գանձակ՝ բու ◆  Ույուղու ղայդա ապրում ա ։ ( ՀՍտ.)

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։