ունայնաբնակ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

վանկեր՝ ու•նայ•նա•բ(ը)•նակ 

Ածական

  1. (նորբ․) դատարկ, անբնակ ◆ Մեկ տողադրաձ է ու մեկ հոգեդարձ Անդրաշխարհին այսքան մոտ քաղաքն ունայնաբնակ: (Սմբատ Շահազիզ)

Աղբյուրներ[խմբագրել]