ունձուղակոթ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ուն•ձու•ղա•կոթ
- Ղարաբաղ՝ մի ծայրը վառված՝ վառվող փայտ ◆ Էտ մարթը կրական մին ունձուղակոթ եր կալավ՝ շանը հետան յըրա ըրավ։
- շատ սև մարդ ◆ Թազա հարթնը վեշ թա սուրուն չի, մին ունձուղակոթ: (փխբ․)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։