Jump to content

ունձուղակոթ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ուն•ձու•ղա•կոթ 

  1. Ղարաբաղ՝ մի ծայրը վառված՝ վառվող փայտ ◆ Էտ մարթը կրական մին ունձուղակոթ եր կալավ՝ շանը հետան յըրա ըրավ։
  2. շատ սև մարդ ◆ Թազա հարթնը վեշ թա սուրուն չի, մին ունձուղակոթ: (փխբ․)

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։