ուրվականչ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [uɾvɑˈkɑnt͡ʃʰ]
վանկեր՝ ուր•վա•կանչ
Գոյական
- (նորբ․) թվացյալ կանչ ◆ Անվերջ համոզող կնոջ ուրվականչ: Ա. Գաբրիելյան
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։
վանկեր՝ ուր•վա•կանչ