Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ չա•դիր

Արարատյան, Ղարաբաղ՝ վրան ◆ Թամքած ձին ... միշտ պատրաստ է նրա չադրի առջև։ (Րաֆֆի) ◆ Աղասին մտածման մեջ ընկած, աչք ու ունք կիտած չադիրը մտավ։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Չատըր մ՛ունի սոն չունի (հանելուկ. երկնակամար)։
թութ թափ տալու մեծ սփռոց՝ սավան

չադր տալ
չադիր տալ
չատր զարկել
չատր վեր տալ, վրան խփել, վրան զարկել ◆ Չադր եմ տվե սարին, Վադա եմ կտրե տարին։ Ահ ◆ Ով որ հարուստ ա, չադր ա տալի։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Ախպերներ ծիեր զարկին չայիր, կերան խման, չատըրներ զարկին պառկան։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Վիզերն ասեց. -Թաքավորը ետացավ, չատըրը վեր տվեք։ Հժհք
չադր-խեվաթ, Մոկս՝ վրաններ ◆ Քանի մ՛երկինք աստղ կը ճըլվըլա, ընցկում չադր-խեվաթ զարկին Լուռա դաշտ դրին, նստան։ Սասնա ծռեր
չատըր ծաղիկ, Սեբաստիա՝ (բսբ․) բաղեղ

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։