Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ չա•դիր

Արարատյան, Ղարաբաղ՝ վրան ◆ Թամքած ձին ... միշտ պատրաստ է նրա չադրի առջև։ (Րաֆֆի) ◆ Աղասին մտածման մեջ ընկած, աչք ու ունք կիտած չադիրը մտավ։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Չատըր մ՛ունի սոն չունի (հանելուկ. երկնակամար)։
թութ թափ տալու մեծ սփռոց՝ սավան

չադր տալ
չադիր տալ
չատր զարկել
չատր վեր տալ, վրան խփել, վրան զարկել ◆ Չադր եմ տվե սարին, Վադա եմ կտրե տարին։ Ահ ◆ Ով որ հարուստ ա, չադր ա տալի։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Ախպերներ ծիեր զարկին չայիր, կերան խման, չատըրներ զարկին պառկան։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Վիզերն ասեց. -Թաքավորը ետացավ, չատըրը վեր տվեք։ Հժհք
չադր-խեվաթ, Մոկս՝ վրաններ ◆ Քանի մ՛երկինք աստղ կը ճըլվըլա, ընցկում չադր-խեվաթ զարկին Լուռա դաշտ դրին, նստան։ Սասնա ծռեր
չատըր ծաղիկ, Սեբաստիա՝ (բսբ․) բաղեղ

Աղբյուրներ[խմբագրել]

Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։